Διαθλαστικές ανωμαλίες όπως η μυωπία, ο αστιγματισμός, η υπερμετρωπία και η πρεσβυωπία μπορούν πλέον να διορθωθούν, ακόμη και όταν συνυπάρχουν όλες μαζί, μόνο με μία επέμβαση. Ακόμη, αν παράλληλα υπάρχει και καταρράκτης μπορεί να θεραπευτεί και αυτός με την ίδια επέμβαση. Πρόκειται για την διαθλαστική αφαίρεση του κρυσταλλοειδούς φακού και την αντικατάστασή του με ενδοφακό.
“Η συγκεκριμένη τεχνική της διαθλαστικής αφαίρεσης του κρυσταλλοειδούς φακού αποτελεί τη σύγχρονη τάση στην οφθαλμολογία, κυρίως στην Αμερική και τον τελευταίο καιρό και στην Ευρώπη. Με την τεχνική αυτή αφαιρείται ο κρυσταλλοειδής φακός και αντικαθίσταται με έναν τεχνητό ενδοφακό που έχει σκοπό να διορθώσει διαθλαστικές ανωμαλίες όπως η υπερμετρωπία και ο αστιγματισμός. Για τη διόρθωση αυτών των διαθλαστικών ανωμαλιών χρησιμοποιείται ένας μονοεστιακός ενδοφακός. Αν υπάρχει και πρεσβυωπία μπορεί να διορθωθεί με τη χρήση πολυεστιακού ενδοφακού” εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής οφθαλμολογίας στο ΑΠΘ, Γιάννης Τσινόπουλος, με αφορμή τη διοργάνωση της 9ης Εκπαιδευτικής Ημερίδας με θέμα “Η θέση της υπερηχογραφίας στη σύγχρονη Οφθαλμολογία-Χειρουργική αφαίρεση του κρυσταλλοειδούς φακού” που θα πραγματοποιηθεί τις 30 Νοεμβρίου (9.00-15.00) στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Παπαγεωργίου.
Στην περίπτωση που πέρα από τις διαθλαστικές ανωμαλίες υπάρχει και καταρράκτης μπορεί να θεραπευτεί και αυτός, γιατί, ούτως ή άλλως, η θεραπεία του καταρράκτη γίνεται με την ίδια τεχνική και την αντικατάσταση του κρυσταλλοειδούς φακού με ενδοφακό.
“Θεωρητικά”, όπως εξηγεί ο κ. Τσινόπουλος, “η διάρκεια ζωής του ενδοφακού είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζωή του ανθρώπου, πρακτικά όμως δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί μετά από 20-25 χρόνια γιατί δεν έχουμε εμπειρία παρακολούθησης ατόμου που υποβλήθηκε σε τέτοια επέμβαση μεγαλύτερη από 20 χρόνια”.
Σύμφωνα με τον κ. Τσινόπουλο υπάρχει το ηθικό δίλημμα αν μπορεί να αφαιρεθεί ένας υγιής ιστός και να αντικατασταθεί με έναν τεχνητό, τη στιγμή που δεν υπάρχει πάθηση αλλά διαθλαστική ανωμαλία που οφείλεται στην κατασκευή του ματιού.
Αναφερόμενος στα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου διόρθωσης των διαθλαστικών ανωμαλιών σε σύγκριση με τη διόρθωση με λέιζερ ο κ. Τσινόπουλος λέει: “Θεωρητικά, από τη στιγμή που θα γίνει η επέμβαση, ο άνθρωπος δεν θα χρειαστεί να ξαναχειρουργηθεί και να ξαναβάλει γυαλιά. Αυτό όμως μπορεί να ανατραπεί γιατί δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί μετά από 20-25 χρόνια. Η χειρουργική αφαίρεση του κρυσταλλοειδούς και η αντικατάστασή του με ενδοφακό γίνεται με ένα κανονικό χειρουργείο, ενώ η διόρθωση διαθλαστικών ανωμαλιών με λέιζερ δεν είναι χειρουργική επέμβαση. Αυτός που θα κάνει διόρθωση διαθλαστικής ανωμαλίας με λέιζερ θα χρειαστεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στην περίπτωση που θα εμφανίσει καταρράκτη. Το κόστος αυτής της επέμβασης είναι υψηλότερο από το κόστος διόρθωσης διαθλαστικών ανωμαλιών με λέιζερ. Με το λέιζερ μπορούν να διορθωθούν και τα δυο μάτια με 1500-2000 ευρώ. Ένας μονοεστιακός ενδοφακός κοστίζει 200 ευρώ ενώ ένας πολυεστιακός 600-700 ευρώ και αν προστεθεί σε αυτό και το κόστος του χειρουργείου το κόστος ανεβαίνει. Η μέθοδος αυτή έχει μικρές αλλά περισσότερες επιπλοκές από το λέιζερ. Υπάρχει μία πιθανότητα 3% διεγχειρητικών προβλημάτων”.
Η μέθοδος αυτή δεν ενδείκνυται για διαβητικούς καθώς και για άτομα που έχουν ενδοφθάλμιες φλεγμονές. Ο ενδιαφερόμενος για διόρθωση διαθλαστικών ανωμαλιών με αυτή τη μέθοδο θα πρέπει να επιλέξει ένα χειρουργό οφθαλμίατρο που να έχει εμπειρία σε αυτού του είδους τις επεμβάσεις και να συζητήσει διεξοδικά μαζί του σχετικά με τα αποτελέσματα και το ενδεχόμενο της πρεσβυωπίας.
Να σημειωθεί ότι οι ενδιαφερόμενοι να ενημερωθούν και να πάρουν απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με αυτή τη μέθοδο μπορούν να συμμετάσχουν στην ημερίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου